“Oh, was het maar weer donderdag,” verzuchtte mijn jongste kind laatst. Toen ik hem vroeg waarom, was het antwoord: “Dan komt Wie Is De Mol weer op tv”.

Dit jaar volg ik ‘WIDM’ voor de derde keer. Het is de tweede keer dat mijn kinderen meekijken. Niet op donderdagavond, want dan liggen ze al in bed, maar we nemen het op en kijken het samen op een ander moment.

Vroeger keek ik het programma nooit. Reden daarvoor was, dat ik dacht dat het niets voor mij was. Veel te ingewikkeld. En ook een beetje om de hype. Boer Zoekt Vrouw keek ik ook nooit omdat er zo vreselijk veel over werd gepraat. Toen ik dat, na wat leuke commentaren bij DWDD (ja, dat keek ik dan weer wel, hoe vreselijk inconsequent van me) toch een paar keer probeerde knapte ik alsnog snel op BZV af.

Met WIDM was dat anders. Ik raakte toch wat geïntrigeerd en het seizoen dat ze in Zuid-Afrika waren werd ik zo gegrepen door de promo-beelden van het landschap, dat ik ben gaan kijken en ben blijven kijken. Wat betreft het spel maakte ik mezelf wijs dat ik voor spek en bonen meespeelde en dat het dus niet erg was dat ik niet de geringste notie had wie de Mol kon zijn. Het hele spel was nog abracadabra voor me. Jokers, vrijstellingen, hints..?

Het vorig seizoen ging ik er echter vol voor. De WIDM app op m’n telefoon gezet en met een paar vrienden in een poule. Ik herinner me nog zo goed dat ik na aflevering 1 tot mijn stomme verbazing bovenaan in de poule stond. Hoe was het mogelijk! De euforie zakte met elke aflevering, net als mijn score. Uiteindelijk leek het natuurlijk nergens op.

Dat jaar keken we dus voor het eerst met het hele gezin naar WIDM. Dat is sowieso funest voor je concentratie; voortdurend opmerkingen en vragen er tussendoor, terwijl je het zelf allemaal amper bij kunt houden. Maar eerlijkheid gebiedt me toe te geven dat ik er ook zonder kinderen niets van bak. Ik word overprikkeld door de mogelijkheden aan ‘aanwijzingen’, valse aanwijzingen en het onderlinge gekonkel en gespeculeer van de deelnemers. Het is inderdaad geen programma voor mij: ik ben geen strateeg, ik speel spelletjes voor de gezelligheid.

Toch is het in veel opzichten wel een programma voor mij. Verre landen, spannende opdrachten, avontuur, mensen kijken. Om mezelf verdere ellende en afgang te besparen heb ik besloten het mollen vangen op te geven. Ik ga ook dit spel ‘gezellig’ maken. Lekker achterover leunen, samen met de kinderen kijken en te genieten van de beelden van verre landen en de perikelen die de deelnemers doormaken. Wie de Mol is zal vanzelf blijken.

N.B.: Als ik dan toch iets moet zeggen: vorig jaar had ik niet ingezet op Susan als de Mol. Die had mijn sympathie, die was veel te leuk; al zei een stemmetje in m’n hoofd wel steeds dat dat misleidend kon zijn. En wat bleek: ze was ‘m dus toch. Als ik die lijn volg dan is Rik van de Westelaken de Mol, want die vind ik de leukste…

Wie Is De Mol wordt uitgezonden tot en met donderdag 5 maart 2015 op donderdagavond om 20:30 uur op NPO1