De daad bij het woord

De afgelopen dagen ben ik bezig geweest met schrijfklusjes voor anderen. Ik vind het over het algemeen fijn als ik word gevraagd om even met iemand mee te denken over een tekst of iets na te kijken, dus ik zeg snel ja. Het is een goede aanleiding om met schrijven bezig te zijn. Na het ‘ja’ zeggen vraag ik me meestal af waarom ik dat nou weer heb gedaan. Ik kan er nog wel eens tegen opzien om daadwerkelijk te beginnen, omdat ik bang ben dat wat ik produceer niet aan de verwachtingen zal voldoen. 

Door deze denkwijze is het risico op uitstelgedrag groot. Gelukkig zit er altijd wel een deadline aan een afspraak en anders zorg ik zelf voor een stok achter de deur. Maar hierdoor gebeurde het dus, dat ik nog bezig was met het bewerken van teksten voor een website, toen ik een vraag kreeg voor het meeschrijven aan een persbericht. Meteen doorpakken dus, geen tijd om opnieuw te beginnen met twijfelen.

Het mooie is: als ik me over mijn aarzeling heenzet en zogezegd de daad bij het woord voeg, blijkt maar weer hoe leuk ik het vind om te doen. Het is het bezig zijn met taal, maar ook het proces; om voor een ander te schrijven moet je kunnen luisteren naar wat diegene wil vertellen en dat vertalen naar een tekst. Ik doe onderzoek: wat staat er op het Instagram account, of wat kan ik aan achtergrondinformatie vinden? Het is als het ware een puzzel, waarbij ik losse ideeën, input en woorden verzamel, waarmee ik een tekst in elkaar zet, die – hopelijk – helder het verhaal vertelt dat mijn ‘opdrachtgever’ wil overbrengen.

2 thoughts on “De daad bij het woord

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *