Het was weer even stil op m’n blog. Er zat van alles in mijn hoofd, maar het wilde er niet uit. Alsof ik niet kon kiezen wat er als eerste aan bod moest komen.

Een stukje over de verkiezingen ‘moest’ er sowieso weer van komen, als vervolg op het eerdere. Het vervelende is dat ik er steeds niets zinnigs over te zeggen had. Een reisblog (in het Engels) wilde ik ook gaan proberen, maar dat vind ik eigenlijk wel een beetje spannend, en dan was er nog het stukje dat ik wilde wijden aan de Zaanse kunstroute waaraan ik laatst een bijdrage heb geleverd. Daarbij werd ik voor het eerst in het openbaar ‘schrijver’ genoemd en dat op zich was misschien al genoeg om even stil te staan bij wat ik aan het doen was.

Kortom, een hoop geborrel van binnen maar absoluut geen ‘output’. Hoe langer het duurde, hoe lastiger het ook nog eens werd. Want: meer tijd om na te denken en nog meer te gaan twijfelen. Zoals over de bijna existentiële vraag: zit er wel iemand op mijn blogjes te wachten?

Er was een moment dat mijn blog – voor wat ik gewend ben – best goed bekeken werd. Mijn recente ‘politieke’ stukjes kregen zelfs wat reacties op Facebook. Leuk, interactie! Maar ook: welke verwachtingen had men nu? Bovendien is het helemaal niet mijn bedoeling om alleen over politieke onderwerpen te bloggen, ook al zou het een voortdurende bron van inspiratie kunnen zijn.

Het moet dus ook over iets anders gaan. Sterker nog: het gaat bij mij van de hak op de tak. Deze blogger heeft, zogezegd, geen niche (het thema waar je blog over gaat). Iemand die voor het eerst op mijn blog komt, krijgt er waarschijnlijk geen hoogte van. Het gaat niet over koken, of mode, of uitsluitend over kinderen. Ik richt me niet op een doelgroep; ik schrijf over wat me bezig houdt en inspiratie geeft om te schrijven en dat kan dus echt van alles zijn. Dat vind ik leuk, en het is echt. Maar is het ook interessant of leuk om te lezen?

Dat is een vraag die belemmerend werkt en waar ik niet perse direct een antwoord op verwacht, of wil. Kern van het verhaal is nog steeds, dat ik de neiging heb om te schrijven en dat wat ik schrijf – voor een introvert als ik toch enigszins vreemd – ook nog te willen delen.
Eigenlijk kun je dan als schrijver logischerwijs maar één ding doen: schrijven over je writer’s block. Inspiratie!