Voor het eerst sinds ik drie jaar geleden mijn eerste foto op Instagram plaatste, kreeg een van mijn plaatjes meer dan 100 likes. Ik ben er eerlijk gezegd best een beetje van onder de indruk. De foto die ik daarna heb geplaatst staat nu op een voor mij vrij gemiddeld aantal van 32. Ik geniet nog een beetje na van de ‘piek’. Het is gewoon gaaf dat een foto van mij door zo veel mensen wordt gezien en gewaardeerd.

Natuurlijk ben ik niet gaan instagrammen voor het aantal keren dat anderen ‘dubbeltikken’ op mijn foto’s. Het begon destijds met experimenteren met wat semi-creatieve foto’s in en om het huis; inmiddels bestaat mijn ‘feed’ uit een mix van foto’s van alledaagse dingen, uitstapjes en reizen. Ik vind het leuk om te delen op welke plekken ik ben geweest, wat ik mooi vind en wat we daar hebben gedaan. De laatste tijd probeer ik ook een klein verhaaltje aan het plaatje toe te voegen. Ik plaats vaak foto’s die ik op vakantie heb gemaakt; voor mijn reisfoto’s moet ik het immers hebben van die drie weken per jaar. Op deze manier heb ik er lang plezier van.

Daarnaast is Instagram voor mij een soort venster op de wereld geworden. Ik kan er niet alleen mijn eigen plezier in het reizen in kwijt, ik doe me ook tegoed aan beelden die anderen over de hele wereld hebben gemaakt. Foto’s van mensen die in Schotland en de Verenigde Staten komen op plaatsen waar ik – soms al lang geleden – ben geweest, wat een feest van herkenning oplevert. Daarnaast volg ik accounts van mensen die op plekken komen die ik nog niet heb gezien, maar die zeker op mijn verlanglijst staan. Bovendien ontdek ik zo steeds weer nieuwe reisdoelen en doe ik inspiratie op voor een volgende vakantie. Zo ben ik na het kiezen van onze bestemming voor volgend jaar een paar gebruikers in Italië gaan volgen. Lang leve de voorpret!

Instagram is op deze manier zowel een remedie tegen mijn reiskoorts als een opwekker ervan. De foto die ik laatst plaatste, was een uiting van dat gevoel van ‘wanderlust’ – het altijd aanwezige verlangen om te reizen, de wereld verder te ontdekken, dat soms opeens zo sterk wordt dat het haast als noodzaak voelt om direct te vertrekken, waar dan ook naartoe.

Op de foto zie je iMan en het dynamische drietal, voor me uit tegen een heuvel op lopend. De foto is gemaakt tijdens onze vakantie in Schotland van afgelopen zomer en heeft als bijschrift: “Right now I would like nothing more than to take these guys and go and discover the world some more. The wanderlust is strong today.”

Ironisch, dat dit mijn meest gewaardeerde foto is, of niet?