In een gezellig drukke sporthal struin ik rond en bekijk wat er zoal te doen is. Ik zie mijn zoon – tot mijn verbazing – bij een landmeter staan; niet veel later is hij met allerlei constructiemateriaal in de weer.

Goede keuze, constateer ik als ik vervolgens langs de rij bij de 3D-printers loop. Het is natuurlijk helemaal hot en hartstikke leuk om je eigen aandenken te printen, maar in de tijd dat je staat te wachten kun je minstens drie andere activiteiten doen.

Ik ben op stap met groep 7 naar het Promotie Event Techniek en wetenschap Zaanstad (PETZ). De hal is gevuld met diverse activiteiten, speciaal voor zevende groepers. Er is voor iedereen wel iets te doen.

Wat me al snel opvalt, maar wat ik eigenlijk niet hardop wil zeggen, is dat je bij de stand met de proefjes van de UvA (allemaal witte labjassen) en die van de druktechniek (letters afdrukken op textiel) bijna alleen maar meisjes aantreft. Verder ziet het er allemaal heel gemengd uit. Bij het straten maken kom ik een stel bekende meiden tegen; het betreffende duo krijgt net een compliment voor het best gelegde straatje van die dag. Ha!

Bij de houtbouw zit een klasgenootje van oudste zoon in z’n uppie te wachten. Als hij aan de beurt is om te gaan bouwen word ik door de begeleidende ‘Bob de bouwer’ uitgenodigd om ook mee te doen. Net als ik op de uitnodiging wil ingaan komt er uit het niets een groepje jongens bij en voel ik me opeens nogal ongemakkelijk. Laat maar, ik hou het wel bij toeschouwen.

Oudste zoon is inmiddels van het handen-uit-de-mouwen-bouwen overgestapt naar het bouwen-door-middel-van-programmeren van een stukje Minecraft op de computer. Dat beeld komt me een stuk vertrouwder voor.
Ik zie hem ook nog bij een spel waar hij met een vriendje een puzzel moet oplossen door middel van zonne-energie. Door met een lamp op zonnecellen te schijnen, komt er op een draaiend knopje een letter tevoorschijn en zo moet er een hele volgorde worden afgewerkt om tot de oplossing te komen.

Vlak voordat we weggaan zie ik dat sommige kinderen van ‘onze’ klas nog net iets op de 3D-printer hebben kunnen maken. Ze zien er tevreden uit, terwijl ik me afvraag, wat ze verder nog hebben gezien en gedaan in de anderhalf uur dat we er waren.

Er blijken ontzettend veel actieve, speelse manieren te zijn om bezig te zijn met techniek en wetenschap. Daarbij waren heel wat activiteiten waarbij ik ook best iets had willen uitproberen.
Als ik oudste zoon vraag, wat hij het leukste vond, dan blijkt dat toch het Minecraft onderdeel te zijn. Tja.
‘Maar wel jammer dat ik niets kon maken om mee te nemen,’ voegt hij er nog aan toe.

Zie ook mijn verslag van PETZ voor De Orkaan: PET Zaanstad: lekker bezig met techniek en wetenschap