Een week geleden lag er nog sneeuw.. Vandaag schijnt de zon volop en kwetteren de vogels alsof de eerste lentedag is aangebroken. Het is pas half februari, er kan nog van alles gebeuren, maar toch voelt het of het voorjaar is begonnen.

Dat is ook te merken aan jongste zoon en zijn vriendje. Ze beginnen hun ‘speeldate’ binnenshuis en stuiteren van het ene idee naar het andere. In eerste instantie is er nog sprake van een spel op de iPad, maar die moet nodig aan de oplader, constateert jongste. Ik heb daar wel eens andere reacties op gehoord, dus zo’n tegenvaller is het blijkbaar niet. Dan gaan ze kleuren. Of nee, toch met het Angry Birds spel. De rubberen vogels in geel, zwart en rood vliegen me om de oren. Varkens en blokken vallen. Lachen.

Maar dan blijkt de roep van de buitenwereld toch sterker en mag de trampoline voor het eerst dit jaar weer worden ingewijd. Hij is droog!  Stuiter, stuiter, doen de twee zesjarigen, maar nu dan echt. Ze houden het best lang vol. Bladertikkertje. Giechel, schreeuw, stuiter.

Tot ze het idee opvatten om verstoppertje te gaan spelen. Daarvoor hebben ze meer medespelers nodig en dus besluiten ze een ander vriendje op te zoeken. Dat woont een paar straten verder, nog voorbij school. Ik heb duidelijk het voorjaar in mijn hoofd en laat ze (uiteraard na een paar goede afspraken) gaan, vrij als vogels in de lentezon.

De eerste trampolinedag valt vroeg dit jaar. Ik hoop dat er zo nog veel zullen volgen.