Ingewikkeld

Bloggen lukt niet altijd. Sommigen vinden dat vreemd: ‘Je kunt toch iets schrijven over wat je meemaakt, of wat je bezig houdt? Je kunt best leuk schrijven, dus dat hoeft toch niet zo moeilijk te zijn?’

Soms is het wel zo moeilijk. Dan zit er een brij aan gedachten in m’n hoofd, die ik niet helder op papier weet te zetten. Of er doet zich een dilemma voor: wat als dat gene wat me bezighoudt, over iemand anders gaat? Als ik in toenemende mate over de kinderen (en één in het bijzonder) loop te piekeren? Kan ik dat zo maar op een blog zetten? Is dat leuk om te lezen? En bovendien, ‘mag’ dat wel? Een leuk citaat van je kind de wereld in gooien is één ding, maar de ruwe kantjes, mogen die er ook zijn?

Vorige week was de eerste keer dat jongste zoon als laatste nog in de klas zat. Hij zat vooraan bij de juf op een krukje en zei geen woord. Dat bleek precies de reden te zijn waarom hij daar zat: juf had hem een vraag gesteld waarop hij geen antwoord had gegeven. Daar wilde ze nog even met hem over praten. Dit was, na het oudergesprek, blijkbaar de eerste keer dat dit op school was gebeurd en juf begreep er niets van. Ik ook niet, al maak ik dat soort gedrag wel vaker van hem mee.
Mijn jongste zit vol raadsels die ik al jaren probeer te ontrafelen. Wat ik al voorzag, gebeurde: het antwoord kwam er niet. Juf was lief, vertelde dat hij altijd alles mocht zeggen, dat ze niet boos was, maar dat ze het graag wilde weten als er iets aan de hand was en dat het toch wel sociaal wenselijk is om een vraag te beantwoorden (maar dan in andere bewoordingen). We spraken af dat hij het mij thuis zou proberen uit te leggen en uiteindelijk verliet ik de klas met een -toch weer- vrolijk kind.

IMG_9597De vraag die juf had gesteld was waarom hij niet aan het kleuren was, terwijl dat de activiteit van het moment was. Die had hij dus niet beantwoord. Maar waarom niet, dat was nu de volgende vraag. Zo goed en zo kwaad als het ging heb ik die middag informatie proberen los te peuteren.

Een reconstructie: kennelijk had hij eerder wel gekleurd, met stift, en leent hij die stiften van een vriendje. Vriendje was er niet en dus kon jongste van hem geen stiften lenen; er was ook gezegd dat de kinderen niet mochten rondlopen, dus ergens anders stiften halen was ook geen optie. Zelf had hij alleen kleurpotloden, maar dat vindt hij niet mooi, potlood en stift door elkaar heen gebruiken. En dus gebeurde er niets.

Wat ik denk, is dat, hoewel ‘waarom ben je niet aan het kleuren’ een heel eenvoudige vraag is (voor mij in elk geval), die voor hem niet makkelijk te beantwoorden was, omdat er zo veel dingen tegelijk in hem om gingen. Misschien was het op dat moment te lastig voor hem om een duidelijk antwoord te geven en koos hij er dus maar voor om geen antwoord te geven.

Te ingewikkeld, dus dan maar even niet. Zo moeder, zo zoon..?

 

Als uitsmijter ook een citaat naar aanleiding van dit voorval:
‘Mam, als ik van juf alles mag zeggen.. dan mag ik dus ook ‘shit’ zeggen!’

2 thoughts on “Ingewikkeld

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *