Met vriendin R. ben ik naar de film geweest. Als voorbereiding had ik laatst een heel lijstje gemaakt. Aangezien op onze gekozen filmavond niets, maar dan ook niets, van mijn lijstje bleek te draaien, heb ik voor een film gekozen die ik na het maken van het lijstje heb ontdekt: Into the Woods van Rob Marshall.

We hebben ons goed geamuseerd. Into the Woods is een mooi vormgegeven, muzikale film waarin een aantal bekende sprookjes met elkaar wordt verweven. De belangrijkste rollen worden gespeeld (en gezongen) door o.a. Meryl Streep, Emily Blunt, Anna Kendrick, Chris Pine, Johnny Depp, Tracey Ullman, Christine Baranski en Billy Magnussen.

Het verhaal: in een dorpje, ver hier vandaan, leefden eens een bakker en zijn vrouw. Ze wilden dolgraag een kind, maar door een vloek was dit niet mogelijk. Een heks vertelde hen dat ze de vloek kon opheffen, als ze voor haar in het bos vier dingen verzamelden: een koe wit als melk, een cape rood als bloed, haar geel als mais en een schoentje, puur als goud.
De koe krijgen ze van Jack voor een paar magische bonen, de cape van Roodkapje nadat ze wordt gered van de wolf, het haar van Rapunzel en het schoentje, hoe kan het anders, van Assepoester. Uiteraard gaat dat alles niet vanzelf en ondertussen komen de verhalen van de verschillende sprookjesfiguren bij elkaar, in het bos waar alles om draait.

De film zit vol verwijzingen naar sprookjes en de bijbehorende levenslessen en moraal, maar tegelijkertijd geeft hij om de haverklap een dikke knipoog. Eén van mijn favoriete scenes is die waarin de twee prinsen – ‘Charming’ (van Assepoester) en ‘de prins op het witte paard’ (van Rapunzel) in een waterval elkaar zingend proberen te overbluffen: wie van de twee lijdt het meeste onder de onbereikbaarheid van zijn schone jonkvrouw? (“Agony”); het kan haast niet meer over the top dan dat. Maar zo lekker 🙂

Uiteindelijk komt alles – met een omweg – goed. En ik heb uit deze film een paar lessen meegepikt:
– Samen bereik je meer dan alleen.
– Kies de prins op het witte paard. Hij is wat onhandig, maar wel lief. Prince Charming is vooral leuk op afstand en niet te vertrouwen. Immers, zoals hij zelf zegt: “I was raised to be charming, not sincere”.
– Steel geen bonen van een heks. Dat scheelt je nageslacht een boel gedoe.
– Als je voor Johnny Depp naar deze film gaat: geniet er van zo lang het duurt. Jack Sparrow is er niets bij, maar de Wolf gaat niet zo lang mee…

Oja, en ik heb weer twee nieuwe films om aan mijn lijstje toe te voegen!