Het coronavirus is momenteel het gesprek van de dag. Heel nonchalant zei ik eerder deze week nog, dat ik me er niet druk over maak dat ik werk bij een bedrijf dat door veel buitenlandse toeristen word bezocht. Veel Chinezen, ja. En momenteel ook veel Zuid-Europeanen. Het zal wel loslopen.

We zijn twee dagen verder en een klasgenootje van de jongste deelt op school mee dat meester kort geleden nog in Tilburg was. Aha. 
Ik bekijk een extra nieuwsuitzending op televisie, naar aanleiding van het eerste geval in Nederland. Ik heb ook nog even uitgezocht hoe ver de Brabantse tentenwinkel, die we morgen gaan bezoeken, verwijderd is van Tilburg. Alsof dat iets uitmaakt. 

Na het aannemen van een pakketje, dat waarschijnlijk uit China is gekomen, was ik mijn handen. Uitgebreid. Misschien een tikje overdreven, maar ach. Handen wassen staat bovenaan de adviezen van het RIVM om verspreiding van virussen te voorkomen. Dus doe ik dat net iets vaker dan gewoonlijk. Zo lijkt het net of ik nog iets onder controle heb. 

Nog geen twee uur later blijkt dat het inderdaad een vrij zinloze activiteit is om je bezig te houden met uit welk land of dorp de mensen vandaan komen waarmee je in aanraking komt. Wat nou Chinese bezoekers. Diemen, waar de tweede patient in Nederland is gediagnosticeerd, is nog geen half uur rijden hier vandaan. 

Het is niet fijn dat de besmettingen dichterbij komen, maar het is goed dat ze bekend zijn. Ik ben blij dat mensen zo verstandig zijn om zich te melden. Nu kan er naar gehandeld worden. Verder is er niet zo veel dat ik kan doen, behalve doorgaan en de tv weer uitzetten. Laat ik vooral mezelf niet gek maken, net als eerder deze week. 

Keep calm, carry on en was je handen.