Op de plank boven het aanrecht staan twee kleine doorzichtige bakjes. In de bakjes zitten twee heel verschillende, nog kleinere voorwerpen, met elk een eigen verhaal. Het is net een soort mini rariteitenkabinetje. 

Aan de linkerkant staat een glazen bakje, met daarin de tand (of kies) uit de mond van de jongste. Maandagochtend vroeg stond hij opeens naast me om me te vertellen dat zijn tand eruit was gegaan. Dat soort nachtelijke bezoekjes ben ik niet meer gewend, nu de kinderen wat ouder zijn.
Toen ik eenmaal echt wakker was, heb ik de tand in een bakje gezet om schoon te weken. Jongste was blij dat hij eruit was. Geen gewiebel meer en bovendien heeft hij hem niet ingeslikt in zijn slaap. Vandaag gaat de tand bij de eerder verzamelde tanden en kiezen. Nog even, en dan is ons jongste kind uitgewisseld en is de kans dat ik tijdens mijn slaap wakker schrik weer een beetje kleiner geworden.

In het plastic bakje op rechts zit de teek die ik gisteravond van mijn been heb afgehaald. Ik zat met mijn slaperige hoofd op de wc en dacht een korstje te zien op mijn bovenbeen. Ik heb er even aan gefriemeld en het er toen afgetrokken. Het bleef een beetje haken, heel raar. Opeens zag ik, wat daarvoor niet in me op was gekomen: het was een teek. En waar net nog het korstje zat, zat een jeukend plekje.
Na het vertonen van teek en beet aan mijn iMan heb ik de teek in een bakje met dekseltje gedaan. Daar laat ik hem zitten zo lang als ik het plekje op mijn been blijf controleren. Het zal wel loslopen met die tekenbeet, maar ik ben er toch best van geschrokken.

Op de plank boven het aanrecht staan twee doorzichtige bakjes met daarin kleine voorwerpen. Met het ene kun je bijten, door het andere kun je gebeten worden. Tot zover het verband binnen het mini rariteitenkabinet. Het is tijd om de tand naar zijn vriendjes te brengen.